Eigengereidheid zit een beetje in onze familie, geloof ik. Hautain overkomen ook, heb ik van verschillende mensen die nu vrienden zijn, gehoord. We zìjn het niet hoor, als je ons écht leert kennen. Ik hoor m’n man nu al denken, gelóóf ik, een béétje?! Ik weet het wel zéker. Mijn moeder, bijvoorbeeld, zwemt “haar eigen slag”. Ze is geslaagd hoor, niet alleen voor haar zwemdiploma. Het zit gewoon in de genen, ook in die van onze dochter.

Dubbel erfelijk belast is ze, van generatie op generatie overgedragen. Mijn oma was ook zo’n eigengereide. Het verhaal over hoe mijn vaders ouders een stel werden, is mij altijd bijgebleven. Mijn opa vroeg: ‘Mag ik met je (naar huis) lopen?’ Een verkapte vraag voor: ‘Mag ik verkering met je’, denk ik. Mijn oma zei: ‘Je loopt op je eigen benen.’ Het liep uiteindelijk uit de hand tot een huwelijk dat tot hun dood heeft stand gehouden.

Onze dochter “loopt” sinds februari vorig jaar met een jongen die dezelfde naam als haar vader draagt. Toen manlief hem gekscherend Junior noemde, was zijn pittige comeback: ‘Dat maakt jou Senior‘. Manlief kwam er wijselijk niet meer op terug. Tijdens de lockdown (van 26 maart tot 11 mei, 2020) verbleef onze dochter bij ons. Voordat de vlucht vanuit Dunedin naar Hastings werd geboekt, overwogen manlief en ik of we zouden voorstellen haar vriendje mee te nemen, maar het was nog maar erg kort “aan”. Ze kwam alleen en waren met ons eigen gezin, met z’n vieren.

Tijdens deze weken zag dochterlief haar vriendje elke dag op het scherm, via FaceTime. Vaak liep ze na een poosje de woonkamer in met de mededeling: ‘Nou, ik ben weer eens het derde wiel aan de wagen hoor.’ Ze kletsen wat af (online), broerlief en haar vriendje. Het loopt gesmeerd tussen die twee.

Als dochterlief weer terug wil naar Dunedin, na de lockdown, loopt er iets spaak. Er is er geen aansluitende vlucht meer te vinden vanuit Christchurch. Haar vriend biedt aan haar op te halen. Nou, nou, hij loopt wel met haar weg hoor, denken wij als ouders, anders ga je geen vier en half uur (enkele reis) rijden.

In augustus wordt door dochterlief een vliegtripje voor mij naar Dunedin geboekt; voor mijn verjaardag. Dat was een leuke verrassing. In de vier dagen daar, leer ik dochters wederhelft kennen als een soort jeugdige versie van mijn man. Er zijn een paar dingen die me opvallen. Hij is buitengewoon analytisch, pragmatisch, zuinig met geld, lief (meestal, ze loopt niet meteen weg hoor), keurig (een beetje OCD-e-rig) en een goed gevoel voor humor. Hoe is ze daar tegen aan gelopen?!

Dochterlief wil graag kerstmis 2020 thuis vieren. In dit geval laat ze ons geen keuze; ze komt met haar vriend. Natuurlijk is de hare welkom. Hij loopt inmiddels al een poosje mee! Ze arriveren op dinsdag de 18 december. Ik krijg duidelijke instructies van dochterlief dat de kerstboom moet wachten totdat zij er is. Het optuigen is aan haar. Ik vind het allang best. Het zal allemaal wel loslopen.

Op de maandag ervoor laat ik mijn voeten en nagels verzorgen door een professional. Dat staat toch het best voor de zomer als je altijd in sandaaltjes of op slippertjes loopt. Als ik terug kom, loopt het anders dan verwacht. De kinderen die we morgen zouden ophalen van het vliegveld zijn er al! Loop ik achter? Heb ik iets gemist? Nee hoor, ze hebben ons verrast. Nou ja, niet hij, maar zij, onze dochter. Zij loopt over van plezier! Hij zegt meteen dat zijn moeder hem zou vermoorden als hij eerder aan zou komen dan aangekondigd. Zo’n vaart loopt het niet met mij hoor, ik loop over van blijdschap!

De bijna vier weken die volgen met z’n vijven zijn buitengewoon gezellig. Het lijkt net of de vriend van onze dochter al jaren mee loopt. Het doet me goed dat zoonlief en ook manlief en ik het zo goed kunnen vinden met deze jongen. Het had heel anders kunnen lopen.

De tijd vliegt en ze zijn inmiddels weer naar huis. We weten nu dat hun ontmoeting op ongeveer dezelfde manier is verlopen als bij mijn opa en oma. Toen ze elkaar voor het eerst zagen lopen, liep dochterlief nog op krukken. Ze had net haar knie operatie ondergaan en had nogal wat moeite met haar tas dragen. Een zekere jongen, die achter haar liep, bood aan haar tas te dragen. Nee hoor, mevrouw droeg haar tas zèlf wel. Het aanbod werd op hautaine wijze afgewimpeld.

Nu ik hem wat beter ken, hoor ik hem alsnog denken: ‘Zeg dame, ik wil niet meteen met je trouwen hoor, alleen je tas maar dragen.’