Wat kan een mens een troep verzamelen zeg! Dat kost niets. Onze garage staat er vol mee. Maar wil je ervan af, trek dan je portemonnee maar.

Ik ging laatst onze oude harddrive naar het recycling depot brengen. Ik draaide het geval nietsvermoedend de rug toe. Blij dat ik ervan af was. Mooi dat ik werd terug gefloten: ‘Mevrouwtje, betaalt u nog wel even uw dump fee?’ 

Ons schuurtje is er al niet veel beter aan toe. Het staat vol met verfbussen van járen geleden en tuin supplementen. Beiden ingedroogd, onbruikbaar.

Die oude meuk is me al tijden een doorn in het oog. Weg ermee. Eerst bel ik de lokale verfhandel. Zij recyclen alleen verfbussen die niet roestig zijn. Wel geteld zijn er van de zo’n dertig potten, groot en klein, maar liefst drie die geen roestplekken vertonen. Waar kan ik ze dan wèl kwijt? Ze raden mij aan de gemeente te bellen.

Vol goede moed pak ik mijn telefoon. Een alleraardigste mevrouw vraagt mij waar zij mij vandaag mee kan helpen. Hoopvol begin ik: ‘Weet u misschien waar ik met mijn oude verfbussen terecht kan?’ Het blijft even stil. Vervolgens zegt ze, ‘Heeft u de lokale verfwinkel al geprobeerd?’ Ik leg haar uit dat ze daar niet van roestige verfpotten gediend zijn. ‘Ik ga even verder onderzoek doen,’ zegt ze.  Ik luister naar een leuk muziekje terwijl ik wacht.

Na een paar minuten hoor ik haar stem weer over de lijn. ‘Tja,’ zegt ze, ‘er zit niets anders op dan te wachten op de chemokar. Wanneer die komt is ons ook een raadsel. Er is nog geen datum vastgesteld voor het nieuwe jaar.’

Het is niet anders. Ik loop terug naar m’n schuurtje alwaar de potten mij met een roestige blik aanstaren. Ik overweeg nog even om een paar flessen cola over ze heen te mikken … tegen de roest, maar ik ben bang dat ik nog even met ze blijf opgescheept.

Zo’n tien minuten later rinkelt mijn telefoon. Het is dezelfde mevrouw van de gemeente. Ze heeft nog even verder gevraagd en schijnbaar kan ik alles gewoon naar het afval depot brengen. Zoonlief helpt me de auto in laden. Ik vraag of hij mee gaat om te helpen uit laden. ‘Nee hoor mam,’ zegt hij, ‘er is daar vast wel een aardige meneer die het helemaal niet erg vindt om jou te helpen.’ Hij praat gewoon zijn vader na.

Bij het depot aangekomen heb ik geen flauw idee waar ik alles kwijt kan. Ik meld mij bij het eerste gebouw waar de dump fees staan aangegeven. Een meneer vraagt wat ik te dumpen heb. Ik krijg te horen nog een stukje verder te moeten rijden.

Vervolgens arriveer ik bij een kleiner gebouwtje. Het loket gaat open en er verschijnt een oud mannenhoofd. Ik draai m’n raampje open en ik verwacht half om half dat hij gaat vragen of ik nog wat heb aan te geven. Het lijkt op een grens huisje van vroeger. Onwillekeurig denk ik terug aan ver voorbije vakantie tijden in Spanje, toen ik een klein meisje was. Ik moest mij samen met mijn broertje het schompus drinken aan cola, 7-up en sinas. Mijn ouders tapten daarna allerlei drank in de lege plastic flessen en verborgen dat in de diverse koffers. Huppekee, alcohol galore ging over de grens voorbij het aangifte huisje naar Nederland!

De meneer vraagt wat ik te dumpen heb. ‘Mainly paint,’ zeg ik. ‘Wat zegt u? Pigs?’ Nee! Ik heb geen varkens in mijn auto. Nog een keer vraagt hij of ik roze beestjes kwijt wil. Een beetje knorrig denk ik, is mijn accent dan werkelijk zó slecht? Welnee, hij is gewoon een beetje doof. Eindelijk begrijpt hij wat ik in de auto heb. Het wilde gezwaai met mijn armen in een poging verfbewegingen te maken werkt schijnbaar.

Ik word nog verder het terrein op gestuurd. Uiteindelijk kom ik bij een diepe afgrond, de dump pit. Prijzen staan ook daar keurig netjes aangegeven. Een hulpvaardige meneer komt aangesneld om mij te helpen. Mijn zoon had gelijk, ik had hem nergens voor nodig.

Auto leeg, op naar huis! Ik passeer het douane hokje, het stoplicht staat op groen, dus ik rijd door. Op weg naar huis bedenk ik ineens dat ik helemaal niets heb hoeven betalen! Had ik me achteraf nog ergens moeten melden?

Ik heb geen idee. Kwam het door de Babylonische spraakverwarring? Of ben ik gewoon ontsnapt. Vooralsnog ben ik overal van af en heb ik mooi m’n geld gehouden! Dat doe ik toch liever dan het houden van troep.