Al een eeuwigheid geleden boekten dochterlief en ik onze (goedkope) vliegtickets naar Auckland, met Jetstar. De alleenheerschappij van Air New Zeeland is al een poosje over sinds er een nieuwe luchtvaartmaatschappij aan het firmament is verschenen. Leve de concurrentie.

Voor haar achttiende verjaardag wil ze het liefst shoppen met haar moeder. Hoe leuk is dat? Ik vind winkelen ook erg gezellig en aangezien ik zelf al tijden lang niets nieuws meer heb gekocht, ben ik van plan om in den verre veel te spenderen.

Natuurlijk heb ik niets nódig … stretchy jurkjes heb ik zat en er liggen legio spijkerbroeken in (jojo) maat 36, 38 en 40 in de kast (al naar gelang de omvang van mijn rollen, die de neiging hebben nogal te variëren).

Ik ben al om half 6 op, we vliegen pas om vijf voor negen, maar toch. Ik wil een gezellig ontbijtje met het gezin op deze achttiende verjaardag van mijn eerstgeborene. De avond ervoor heb ik met de zaklamp een mooi bosje bloemen uit de tuin geplukt en manlief heeft de slingers opgehangen. Broerlief heeft een toepasselijk cadeau uitgezocht en vakkundig (not) ingepakt.

Onze boarding passen zitten met een QR code veilig in onze telefoontjes opgeslagen. We hoeven ’em alleen nog maar te laten scannen. Dat is makkelijk! Voordat we boarden zegt mijn lieftallige dochter: ‘Mam, je moet niet vergeten je telefoon zo uit te zetten hoor!’ Ik wil dat het een perfecte dag wordt en vervolgens zet ik dat ding dus net iets te snel uit en vergeet ik dat ik mijn boarding pass ook nog aan de stewardess moet laten zien. ‘Boarding pass please,’ zegt ze.  Uuuhm, verwoed loop ik op de aan-knop van mijn telefoon te drukken. Dat ding moet helemaal opnieuw opstarten en ik houd de boel op … Ze kijkt me aan met een meewarige blik. ‘Please stand over here will you?‘ zegt ze. Ik word in een hoekje gedrukt. Vanuit mijn ooghoeken zie ik mijn dochter, die al op haar plek zit, met haar ogen rollen …

De vlucht verloopt prima, het is ook maar een uurtje. De taxi brengt ons vanaf het vliegveld naar Sylvia park, Shopping Mall. Daar zit sinds kort H & M. Lingerie staat hoog op haar lijstje.

Zodra we de eerste winkel binnenlopen schrik ik me een hoedje. Is dit de Must Have Style van vandaag de dag? Schoentjes met vachtjes en snuisterijen. Veters zijn vervangen door sjaaltjes. Voor de duidelijkheid, het pakje aan de rechterkant wordt verkocht alsof het géén pyjama is.  Ik ben niet gecharmeerd, moet ik zeggen.

Rond een uur of één krijgen we honger. We gaan voor Japans. De combinatieschotel ziet er goed uit; er is sushi, sushimi, garnalen en rijst met teryaki-kip en salade. Dochterlief heeft een poosje in Japan doorgebracht twee jaar geleden. Daar is haar fijn uitgelegd hoe ze met stokjes moet eten. Ze kan er haarfijn mee overweg, in tegenstelling tot haar moeder die zit te hannesen. Uiteindelijk komen er, zeer ongepast, dat geef ik toe, toch een paar vingers aan te pas.

Eén van de dingen die we hebben afgesproken is dat we de meest afschuwelijke jurk voor elkaar moeten uit kiezen. Het moet aangetrokken worden en het beeld moet vereeuwigd worden. Nou, dat is een makkie met de mode van tegenwoordig; we hoeven er in ieder geval geen eeuwigheid naar te zoeken!

De verkoopsters kijken ons aan alsof we gek zijn … Nu zijn we dat ook wel een beetje, moet ik ruiterlijk toegeven. Zo moeder zo dochter …

Gelukkig wordt mijn creditcard goed gebruikt want voor de jeugd is de keuze reuze. Ik ben blij dat ze zo goed slaagt, het is tenslotte haar verjaardag!

Ze koopt een prachtige jurk, een topje, een spijkerbroek, een truitje en last but not least, lingerie bij H & M. Geweldig lijf in dito ondergoed.

We lopen nog tegen twee overhemden aan voor manlief. Honderd procent linnen. Daar houdt’ ie van. Ik kijk naar de medium size en ik neem de gok. Goed gegokt! Het paste precies.

Voor mijzelf heb ik niets gekocht. Het is mij een raadsel …