Niet te geloven, dat m’n eerstgeborene bijna achttien is en binnenkort het huis uit gaat! Over drie weken krijgt ze te horen of ze aangenomen is bij één van de universiteiten waar ze zich heeft ingeschreven.
Zo net voor de kerst zitten we samen in de auto en word ik toch een klein beetje sentimenteel. Niet te overdreven hoor en gelukkig had ik ook m’n zonnebril nog op.
Ik maakte een grapje, althans, ik probeerde het gesprek luchtig te houden. Ik zei dat ik haar, ondanks dat ze af en toe een klein krengetje is, best zal gaan missen als ze gaat studeren in den verre.
De rest van dit verhaal is te lezen in mijn boek De Andere Kant van het Water, dat onlangs is verschenen.
Léontine de Wit 
Put these letters in a safe, you will need them once in a while.
Pieter
LikeLiked by 1 person
Dat ga ik zeker doen Pieter 🙂
LikeLike
Oh zo jaloers op je gorde relatie met je kinderen.Helaas is dit niet vanzelfsprekend.
Groeten van Bart
LikeLiked by 1 person
Oh boy… it’s all in momness!!!
Letting go is for you a real letting go.
Zakdoekje?
LikeLiked by 1 person
Ja, loslaten blijft lastig en soms heb ik inderdaad een zakdoekje nodig 🙂
LikeLike
Een grote stap! Gelukkig is het dankzij Skype gemakkelijk om contact op grote afstand te houden. Die brieven zul je er vaak nog even bij pakken denk ik 😀
LikeLiked by 1 person
Ja, inderdaad. Gelukkig is er Skype inderdaad en WhatsApp. Ik bewaar de brieven op een veilige plek 🙂
LikeLiked by 1 person