Sommige dingen en woorden irriteren me. Misschien herken je je in mijn ergernis of erger je je aan mijn schrijfsel omdat je één van degenen bent die deze woorden gebruikt.  Je bent of de geërgerde of je kunt je erg inleven. Hoe het ook zij, erger dan je ergeren kun je niet. Je kunt op eigen risico doorlezen.

Het woord ‘me’ irriteert me. Het woord op zich natuurlijk niet, maar het verkeerde gebruik ervan. De één na de andere post op Facebook komt voorbijrollen over ‘me’ moeder, ‘me’ liefje of ‘me’ duifje. Me Hoela! Verloedering van de Nederlandse taal, dàt vind ik het.

Toegegeven, ik hòef niet te kijken, het is me [sic] eigen schuld dat ik me aan dit soort taalgebruik bloot stel.

Waar bepaalde mannen zich schuldig aan maken is het verkondigen van een sprookje. Wanneer hun vrouw zwanger is, roepen zij: ‘Wij zijn zwanger.’ Daar krijg ik jeuk van.  Natuurlijk leef je als man mee met de zwangerschap van je vrouw, dat moet zelfs, dat ben je verplicht aan haar (sommige worden zó empatisch dat ze zelf(s) een stukje dikker worden). Gelukkig zijn de meeste vaders van deze tijd bij de bevalling van hun spruit, maar ‘wij’ zijn helemaal niet zwanger en bevallen doet je vrouw. ‘Wij’ weten daar alles van.

Ik ben onlangs achtenveertig geworden. Weer een jaartje ouder, ja gelukkig wel, bevalt me prima. Ik ben meer dan blij dat ik oud(er) mag worden. Doe mij maar rimpeltjes en ouderdom. Het alternatief is slechter …

Volgend jaar wordt manlief 50, wat een leeftijd! Gelukkig vindt hij dat geen ‘dingetje’ zoals sommige mensen deze mijlpaal betitelen. Wat een verschrikkelijk irritant woord,  het staat bij mij op hetzelfde niveau als iets een ‘plekje’ geven.

Net als Halloween, ook zoiets verschrikkelijks. Ik doe in principe niet open als ze voor mijn deur staan. Bij mij is er geen plek voor Halloween, weg ermee. Ik heb mijn hand over mijn hart gestreken toen er een schattig klein kindje op de stoep stond. Het was tot  in de puntjes griezelig uitgedost. Zijn moeder stond vanaf gepaste afstand een oogje in het zeil te houden. Ja, dit kind kreeg een snoepje, maar het stel opgeschoten jongeren kreeg niets, want aankomen met enkel een laken over je hoofd en dan verwachten dat je overladen wordt met snoep …

Dàt vind ik persoonlijk wel ‘een dingetje’ 😉