Al meer dan vijftien jaar woon ik in Nieuw Zeeland, maar ben opgegroeid in Nederland, het fietsland bij uitstek.

Vroeger moest ik zo’n twaalf kilometer heen en terug naar de Middelbare school fietsen. Aan het begin van een ellenlang super veilig fietspad sprak een grote groep scholieren met elkaar af. En daar gingen we dan, met z’n allen, door wind en weer. Ook mijn jeugdvriendin die nu in Amerika woont, fietste mee. We hebben het er nog wel eens over aan de telefoon. We kruipen beiden gestaag richting vijftig, maar in ons hoofd zijn we nog steeds zestien. Ons lichaam verraadt andere koek, maar die is bij lange na niet op.

De rest van dit verhaal is te lezen in mijn boek De Andere Kant van het Water, dat onlangs is verschenen.