De ene lichting bezoek heeft nog maar koud ons landje verlaten of de andere staat alweer op de stoep. Vorige week is de broer van mijn man gearriveerd.
Mijn schone broer is hier voor de eerste keer. Hij had even een duwtje in z’n rug nodig. Nou ja even… we hebben hem jarenlang aan zijn hoofd lopen zeuren. Uiteindelijk is hij overstag gegaan en is hij naar Nieuw-Zeeland gevlogen, onder de vleugels van z’n ouders.
De rest van dit verhaal is te lezen in mijn boek De Andere Kant van het Water, dat onlangs is verschenen.
Léontine de Wit 
Wat een reuze leuke manier om jullie tocht te beschrijven! Ik ruik prompt weer de geur van die streek. het was er geweldig!
LikeLiked by 1 person
Ja Rob, het blijft mooi he?!
LikeLike
Gelukkig ben ik niet de enige die moeite heeft met het idee vliegen.
Maar als ik dan toch someday, somewhere die vlucht waag, wil ik die geuren en kleuren checken!
En jou natuurlijk! X
LikeLiked by 1 person
Kijk, daar wil je toch voor vliegen?!
LikeLike
Leuke nieuwe manier voor de uitdrukking lood in je schoenen. Leuk verhaal!
LikeLiked by 1 person
Pingback: Rotorua – Léontine de Wit