Bewegen is het allergezondst.

Inmiddels weet een ieder dat het beste wat je kunt doen voor je gezondheid is minimaal een half uur per dag bewegen. Waar meer in bepaalde gevallen niet zo goed is, zoals bijvoorbeeld eten, of drinken (ik heb het nu natuurlijk niet over water) is het in dit geval des te beter. Meer mag altijd, want dat heeft namelijk een gunstig effect op verschillende gezondheidsproblemen zoals een lijf dat een beetje te zwaar is, narigheden waarvoor je bij een psycholoog moet aankloppen en een hoge bloeddruk.

Met het bovenstaande in ons achterhoofd mogen zowel mijn man als ik ons sinds afgelopen dinsdag trotse bezitters van een zogenaamde Fitbit noemen. Een mooi gestroomlijnd zwart bandje om onze pols.

Wat is een Fitbit? Onder ons gezegd en gezwegen is het gewoon een veredelde stappenteller, zo schreef ik aan een vriend. Behalve dat het je stappen telt, wordt gemeten hoe hard (of zacht, al naar gelang waar je mee bezig bent) je hart slaat en hoeveel calorieën je verbrandt. Na deze uitleg vroeg hij: Wat moet zo’n ding nu toevoegen aan jouw toch al zo prachtige leven? Um … eigenlijk niets, maar ik had nog geen horloge. De Fitbit geeft namelijk ook de tijd aan.

De Fitbit is gelinkt aan een app in de smartphone en computer. Je kunt zelfs inloggen via Facebook en bekijken wie van je vrienden ook met zo’n ding rondloopt.

Kun je dan niets meer geheim houden?

Gemiddeld zetten we zo’n 5.000-6.000 stappen per dag. Met een half uur extra bewegen haal je zó die overige 4.000 stappen, is de aanname. Bovendien, zo wordt beweerd, is de 10.000 stappen norm een realistisch doel voor iedereen, ongeacht sportniveau, gewicht of leeftijd.

Ik ben een bovengemiddelde stapper, zo vertelt mijn Fitbit me. Gisteren haalde ik namelijk gemakkelijk 12.000+ stappen. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bij vertellen dat ik ‘s ochtends een wandeling heb gemaakt en me ‘s avonds nog een uur heb lopen uitsloven bij “body pump”.

Mijn man haalt in z’n digitale wereldje nog geen 4.000 stappen per dag. Daarmee is hij nog wel een stukje van het ultieme doel verwijderd.  Het probleem met hem en zo’n app is dat hij het dwangmatig serieus neemt. Die 10.000 stappen zetten is een doel, iets om naar te streven. Maar als de stappen niet gehaald worden is meneer niet gelukkig.

In ons gezin helpen onze kinderen onder andere met om de beurt de tafel dekken en afruimen. Mijn man heeft nu iets extra’s ingesteld. Onder het mom van de kinderen moeten wat meer bewegen, heeft hij de zogenaamde “loopplicht” ingesteld. Elke dag “moet” één van de kinderen met hem wandelen. Me hoela “voor de kinderen”, hij wil gewoon coûte que coûte zijn 10.000 stappen halen.

Waar komt dit magische getal vandaan? Het 10.000 stappen per dag concept vindt zijn oorsprong in Japan. In 1964 maakte de Olympische koorts zich meester van Japan. De Spelen werden immers in Tokyo gehouden. Fit en nog fitter moet je zijn! Een bedrijf speelde daar fijn op in en kwam uit met een apparaatje genaamd manpo-kei, hetgeen “10,000 stappen meter” betekent. De bijbehorende slogan luidde: “Just do it”. Schijnbaar zijn Japanners erg gehoorzaam en zo ontstonden diverse loopgroepjes. Sindsdien zijn 10.000 stappen een algemeen erkend dagelijks doel.

Wij lopen achter de Japanners aan.

Waar het dan ook vandaan mag komen, feit is en blijft dat 10.000 stappen per dag eigenlijk best veel is. Ik heb vanochtend toch een beste tennissessie achter de kiezen, maar mijn Fitbit vertelt mij dat ik echt nog niet genoeg gedaan heb vandaag. Nog maar 6.000 stappen. Mijn man komt thuis van z’n rondje wandelen en laat mij trots zien dat hij al bijna aan zijn “target” zit.  Zou hij vandaag dan toch meer stappen zetten dan ik?