Onze Nederlandse vrienden hebben een prachtig bankstel. Het heeft tijdens hun verbouwing in de garage gestaan, maar nu alles klaar is staat het binnen. Ik steek niet onder stoelen of banken dat deze lederen schoonheid helemaal mijn smaak is. Ik ben verliefd.

Ik wrijf over het heerlijk zachte leer. Ik ben er inmiddels achter dat het bankje van een buffel is gemaakt. Zo natuurlijk. Even heb ik een klein beetje meelij, maar dat is heel snel over.

Wat begint als een onschuldig momentje lekker zitten verandert al snel in gezellig nestelen. Met een drankje en hapje binnen handbereik geloof ik niet dat ik nog op ga staan. Tenzij ik naar de wc moet natuurlijk, bedenk ik me.

Het bankstel is van het merk “De Sede”, zo wordt mij verteld. En … het komt natuurlijk uit Nederland en normaal gesproken nogal prijzig, maar zij hebben er uiteindelijk maar zevenhonderdvijftig Euro voor betaald. Dat verhaal wil ik wel eens horen!

De verkoper in kwestie, een student, had het bankstel van z’n tante gekregen en had geen flauw idee dat hij in het bezit was van een echte buffellederen “De Sede”. Wat moet zoiets opleveren? Het enige dat hij weet is dat z’n koelkast stuk is. Een bankje gaat z’n eten niet koel houden … en aangezien je best op een sinaasappelkistje kunt zitten …

Hup! Bank eruit en koel vries combinatie erin! Onze Nederlandse vriend vraagt hoeveel dit gebeuren moet kosten. Zevenhonderdvijftig Euro. Dan weet ik het goed gemaakt met je, zegt onze “barmhartige samaritaan”, dan neem ik voor precies dat bedrag je bank wel mee. De knul is helemaal gelukkig en helpt hem zelfs nog met het naar beneden sjouwen van de buffel …

Wij hebben tijden op twee tweedehands bankjes gezeten, gekocht van mijn collega toen mijn man en ik op kamers gingen. Elke kamer een bankje en elke keer weer maakte ik een nieuw “grand foulard”. Ach, ik hou wel van een beetje verandering. We hebben er nog tijden op gezeten toen we gingen samenwonen en eindelijk na veel gezoek en gezit hadden wij ons perfecte bankstel gevonden.

Dat was net voordat we gingen emigreren …

Het was prachtig, met de nadruk op was, het lijkt inmiddels meer op een stukje patchwork met al die verschillende aan elkaar genaaide kleedjes.

Split leer kan namelijk niet zo goed tegen de Hawkes bay zon. Wisten wij veel … Die koperen ploert doet erg z’n best hier in Nieuw Zeeland. Na een paar maanden zaten wij letterlijk aan onze bank vastgeplakt.

Ik kan je vertellen dat dat geen prettig gevoel is. En het bezoek dat er onvermoed in ging zitten was ook niet echt onder de indruk. Na enig onderzoek had ik een firma gevonden die het wel zou kunnen repareren.  Trek je portemonnee maar! Heel eventjes mochten wij genieten van een in ere hersteld bankstel waar je normaal op kon zitten, zonder om de paar minuten te moeten gaan verplakken. Eh … verzitten.

Maar de kuur was van korte duur en toen kwamen de “grand foulards”, want een nieuw bankstel … Tja, de keuze is niet reuze hier in Nieuw Zeeland. Ik ben vreselijk moeilijk als het om meubilair gaat. Ik vind niet zo gauw iets mooi. Maar de “look and feel” van een “De Sede” bank vind ik geweldig en het zit nog lekker ook.

Ja, ik ben verkocht, zo’n bankstel wil ik ook wel hebben.

Ik zie het al voor me …

Schat, ik heb even een “De Sede” Buffellederen bankstel besteld in Nederland. Het spijt me zeer, maar we kunnen deze maand even niet eten in verband met de hoge verzendkosten …