Al een poosje voel ik een zeurend pijntje aan de zijkant van m’n been.
Maar vraagt een vriendin mij de peak op te gaan, zeg ik gewoon ja. Vraagt m’n man om een rondje te lopen, zeg ik het wederom. Vraagt m’n renmaatje of ik mee ga naar het strand? Tuurlijk, gewoon negeren die pijn! En bovendien, het trekt toch vanzelf weer weg? Het is er immers ook vanzelf gekomen.
De rest van dit verhaal is te lezen in mijn boek De Andere Kant van het Water, dat onlangs is verschenen.
Uitslover!
LikeLike
Pas maar op dat het geen Poolse violist wordt (ischias) want dan kun je je lol helemaal op.
LikeLike