Toen ik zo oud was als mijn dochter kreeg ik kleedgeld. Oh, wat was ik blij. Ik kon mijzelf geheel naar eigen smaak kleden. En dat deed ik! Een van de eerste dingen die ik kocht was een kobaltblauwe strakke glitterbroek, en laarsjes met een “queenie” hakje. Mijn moeder wilde voor geen goud naast me lopen, want de broek was ordinair (bij nader inzien denk ik dat ik haar wel gelijk moet geven) en de schoentjes noemde zij “bordeelsluipers”. Ik vond het zelf prachtig.

De rest van dit verhaal is te lezen in mijn boek De Andere Kant van het Water, dat onlangs is verschenen.