Sinds ik bijna vijftien jaar geleden ben geëmigreerd heb ik een aantal fijne vriendinnen gemaakt. Vriendschap zie ik altijd als een treinreis. Sommige mensen stappen op en af. De leuksten blijven natuurlijk zitten.

Ik ben erg kieskeurig, maar er is altijd plek voor meer. Met sommige mensen deel ik graag een coupé. Dit geldt zeker voor mijn recentelijk verworven Duitse vriendin. Zij is mijn meest avontuurlijke passagier, zij vindt  de trein een beetje “gewoontjes” en veranderde het resoluut in een achtbaan. Prima hoor, ik houd niet van saai, maar ik moet me af en toe wel goed vasthouden!

Haar kinderen zitten op een “country school”, dat vindt zij beter. Meer aandacht en ga zo maar door.  Het is piepklein, gemoedelijk, en helemaal buitenaf, in een plaatsje waar ik nog nooit van had gehoord.

Deze school organiseerde onlangs een avond om.geld in te zamelen. Of ik samen met m’n dochter wilde komen …  Natuurlijk, gezellig!

De betreffende school organiseerde een zogenaamde  “Ladies Night”. De kaartjes zijn best prijzig; twintig dollar. Maar daarvoor krijg je wel een verrassingspakketje en een drankje. En een “show” avond vol kleding en schoeisel. Wat willen we nog meer?! Mijn vriendin is een van de modellen; natuurlijk, ik had niet anders verwacht. Zij is voor alles in!  Ze gaat zich hullen in badpakken en Merino (Nieuw Zeelandse wol). Mijn man wil eigenlijk ook wel mee, maar ja, het heet niet voor niets “ladies night”. Je had z’n teleurgestelde gezicht moeten zien …

Mijn dochter en mijn Duitse vriendin hadden meteen een klik toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Na afloop zei mijn dochter: “Ze is leuk, ik kan me voorstellen dat je vriendinnen met haar bent!” Ik kan alleen maar met haar instemmen …

De avond begint al om half zeven, we hebben vroeg gegeten, want het is een half uur rijden naar de school waar het allemaal gaat gebeuren.  We komen aan en krijgen een schattig tasje met allerlei leuke dingen. Onder andere een paar kortingsbonnen, een zeepje, een notitieblokje en nog veel meer. Er zit ook een panty in, die ik tot onsteltenis van mijn dochter, verwoed probeer te ruilen met een dame die achter mij zit. Ik houd wel van panties met een werkje, maar die van mij heeft een panterdessin en die van haar een grappig bloemetje, had ik gezien. Kijk, dat vind ik wel leuk.  Helaas voor mij is de vrouw achter mij helemaal gelukkig met haar printje … Tja daar kan ik me wel wat bij voorstellen.

Inmiddels ontwaren we onze  “showgirl” die rond loopt te drentelen. Ze heeft voor de gelegenheid haar haar in de krul gezet. Ze ziet er prachtig uit en vindt het leuk dat we de moeite hebben genomen om te komen.

De show begint. Wat een geluk dat Kirsten en ik stiekem Nederlands kunnen praten … “Papillon”, een superdure kledingzaak uit Havelock (we noemen deze plaats, die vlak bij Hastings ligt, altijd gekscherend “have a lot”, want je moet wel je geld meenemen) showt “exclusieve” kleding. Kirsten fluistert: “Mam, daar zou je toch nog niet dood in gevonden willen worden?” Wat een afschuwelijke kleding en we weten zeker dat je er de hoofdprijs voor betaalt.

Vervolgens wordt er nog meer kleding vertoont. Ik kijk m’n dochter aan: we denken hetzelfde; zal het ditmaal beter zijn?! “Two lippy ladies”:  zij verkopen kleding vanaf maat 8 (maat 36) tot maat 32. Ik wist niet eens dat die maat bestond. Helemaal prima natuurlijk voor de super voluptueuze dames!

Superslank, slank, volslank, mollig, voloptueus, supervoloptueus, WHATEVER, ik denk dat je altijd leuk voor de dag kunt komen, mits je een beetje smaak hebt… Nou, bij deze dames was die ver te zoeken, vonden wij tenminste …

Thuisgekomen bezoeken wij de “home page” van Papillon. De laatste jurk, waarvan mijn dochter zei dat het wel een een vuilniszak leek waar de punt van was afgeknipt moet vijfhonderdzeventig dollar opleveren.

Ook de spijkerbroek waarvan wij dachten, die is een paar maten te groot en zakt helemaal van de billen van het model, moet drie honderd zoveel dollar opleveren. Goh, zegt m’n dochter: “Vis even je pre-gewichtsverlies spijkerbroek uit de kast en dan heb je hetzelfde effect!” Ja, ze heeft gelijk, ik kan helemaal hip zijn, als ik dat wil!

We komen tot de conclusie dat het enige leuke dat voorbij is gekomen de badpakken zijn. En toegegeven. we dragen het niet veel, maar de Merino was ook niet mis.

Was dat niet precies wat onze vriendin showde?! De kortingsbonnen voor de diverse kledingzaken verdwijnen gevoeglijk in de oud papier doos. Toedeledoki. Wij zijn het helemaal met elkaar eens, wij hebben dezelfde smaak als onze vriendin. Daar valt niet over te twisten!