Sinds een jaar of twee zit ik bij een boekenclub. Gezellig hoor! Leuke dames en fijne boeken. We lezen niet allemaal hetzelfde boek en een een gezamenlijke discussie is niet aan de orde. Niet zo traditioneel … in die zin… ik geloof dat er bij elke leeskring (die ik ken) wel een wijntje wordt genuttigd!

Mijn man ergert zich suf aan het ouderwetse houtje touwtje administratieve gebeuren en wil heel graag een web app schrijven om alles op overzichtelijke wijze te registreren. Maar bij onze boekenclub wordt alles in verschillende boekjes met een potloodje (en een gummetje) bij gehouden. Ik weet zeker dat de app van mijn man een geweldige vooruitgang zou zijn, maar liever-koekjes moet je in dit geval niet willen bakken. Ik ben letterlijk en figuurlijk het “jongste” lid.

De club bestaat uit tien vrouwen, variërend in de leeftijdsklasse 50+ tot 60+.

Tussen hen(nen) ben ik piepjong, het zogenaamde nestkuiken.

Eens per jaar ongeveer ben je dus aan de beurt om het clubje te ontvangen. Voor zo’n avond koop je het liefst twee of meerdere boeken die je in de verzameling brengt: een recent uitgebracht boek (met enig literair niveau natuurlijk) en dan nog iets dat je zelf super vindt. Maakt niet uit wat voor genre, geheel naar eigen smaak.

Maar oh, oh, wat een geprop, wat een gedoe. Alle boeken moeten persé in tig verschillende uitpuilende (obesi)tassen. Makkelijk vinden ze dat … Ik heb daar heel andere ideeën over! Koffer schreeuwde mijn gedachten! Ik had er nog een, een oude, in de garage en had bedacht om alle boeken daarin te stoppen. Om de een of andere manier ging dat er niet in bij de dames. Jammer, ik vond het namelijk reuze handig. Dat gesleep; ik vind het maar niks. Geweldig ding toch, op wieltjes, waar gewoon alles in past met zo’n handvat dat je kunt uittrekken?!

De laatste bijeenkomst was bij mijn Griekse overbuurvrouw.

Na een gedachtenwisseling over de boeken die we de afgelopen tijd hebben gelezen, komen mijn twee favoriete dames aan het woord over hun gezamenlijke vakantie in Pahia. De ene gniffelt en stoot de andere aan en zegt: “Kan ik het vertellen, in dit gezelschap?” Iedereen zit met spanning te wachten … En ja, na enige aarzeling kon het dus blijkbaar, want vervolgens rolt er een hilarisch verhaal uit over een “long drop” (een openlucht wc).

Hiermee was de toon van de verdere avond gezet. Over boeken werd niet meer gerept. Verschillende tongen kwamen los. Het ging van kwaad tot erger. Ineens had iedereen wel eens wat op dat gebied meegemaakt. Tot slot schetst mijn buurvrouw onverbloemd een tafereeltje buikgriep. Ze was op reis met haar dochter in Griekenland met een bus zonder toilet. Ze voelde zich niet zo lekker en moest onderweg even gebruik maken van de sanitaire voorziening … het verhaal laat zich al raden. Geen nood, dochterlief was de reddende engel. Een setje schone kleren was gauw uit de bus gehaald.

Een stop later is het inmiddels avond geworden. De buurvrouw komt van het toilet en wat schetst haar verbazing? Bus weg!

Na enige tijd ontwaakt haar in slaap gesukkelde dochter en ontwaart de lege plek naast haar …

Consternatie ten top! Buschauffeur, omdraaien die handel, we hebben mijn moeder onbeheerd achtergelaten!

Ach, het niveau ontbrak misschien een beetje, maar soms is het gewoon heerlijk om je simpelweg een breuk te lachen.